Yastremska/bigstockphoto.com

Zasiedzenie jest jednym ze sposobów nabycia własności. Do nabycia dochodzi po upływie określonego czasu, w przypadku nieruchomości jest to 20 lat dla posiadacza w dobrej wierze i 30 lat dla posiadacza w złej wierze.

Nieruchomość zasiedzieć może posiadacz samoistny, czyli osoba faktycznie władająca rzeczą jakby była właścicielem, nie będąc nim formalnie. Nie będzie to jednak najemca mieszkania, chyba że nie płacił wynajmującemu czynszu przez 30 lat. Przedmiotem zasiedzenia mogą być wyłącznie rzeczy wyodrębnione, nie mogą więc nimi być części składowe. W przypadku mieszkania możliwe jest więc zasiedzenie wyłącznie wyodrębnionego lokalu, posiadającego odrębną własność. Lokal taki ma założoną oddzielną księgę wieczystą, jeśli więc mieszkanie takiej księgi nie posiada, na pewno nie jest lokalem wyodrębnionym i nie może zostać zasiedziane. Jednak księga wieczysta może być założona również dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, z tym, że to prawo, jako ograniczone prawo rzeczowe, nie może być przedmiotem zasiedzenia. Przeglądając więc księgę wieczystą nieruchomości należy zwrócić uwagę, czy jest to odrębna własność czy prawo spółdzielcze własnościowe.

Posiadacz samoistny odrębnej własności lokalu może więc zasiedzieć mieszkanie po upływie lat 20, jeśli działa w dobre wierze, albo dopiero po 30 latach, gdy działa w złej wierze. Przesłankę dobrej lub złej wiary ocenia się na dzień obejmowania nieruchomości w posiadanie. Przy czym ustawodawca wprowadził domniemanie dobrej wiary. Oznacza to, że istnienie złej wiary musi wykazać właściciel mieszkania, chcący obronić się przed zasiedzeniem.

W tym celu należy wystąpić do sądu, właściwego ze względu na położenie nieruchomości, z wnioskiem o stwierdzenie nabycia przez zasiedzenie odrębnej własności lokalu z udziałem w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest określony w księdze wieczystej lokalu. Jeśli jednak grunt, na którym stoi budynek mieszkalny, oddano w użytkowanie wieczyste, należy złożyć wniosek o stwierdzenie nabycia przez zasiedzenie udziału w użytkowaniu wieczystym wraz z własnością lokalu. I tu analogicznie do udziału w nieruchomości wspólnej – udział w użytkowaniu wieczystym określony będzie w księdze wieczystej lokalu.

Przy ustalaniu prawa do zasiedzenia udziału w użytkowaniu wieczystym wraz z własnością lokalu stosuje się takie same terminy jak przy zasiedzeniu nieruchomości.